Psychologia dla wszystkich, myśli o człowieku, ciekawe artykuły, strach przed nauką, nauczycielem, nieznanym

U dziecka najważniejsza jest inteligencja wrodzona, nazywana też płynną. To po prostu potencjał, za który odpowiadają geny. Z wiekiem (już od 25. roku życia) inteligencja ta zaczyna się powoli obniżać. Wiele osób mówi, że umysł przestaje być tak chłonny jak u nastolatka. Naukowcy nazywają to „łysieniem mózgu”, objawiającym się obumieraniem komórek nerwowych. W ich miejsce nie pojawiają się już nowe. Ale to wcale nie oznacza, że umysł 30-latka czy nawet emeryta nie może skutecznie przyswajać wiedzy. Inteligencja wrodzona po prostu przestaje w pewnym momencie być najważniejsza. Na pierwszy plan wysuwa się tzw. inteligencja skrystalizowana. Bywa, że osoba, która nie uczyła się dobrze jako dziecko, nagle zaczyna odnosić sukcesy, kończy studia zaoczne, robi doktorat w wieku 50 lat. Dzieje się tak, bo inteligencja skrystalizowana korzysta z tego, co wydarzyło się w życiu tej konkretnej osoby: z doświadczeń, nawyków, zgromadzonej wiedzy.